Het Slauerhoff
In de zestiger jaren is in Gaasterland een ruilverkaveling uitgevoerd. In deze periode is de boerderij op nummer 18 uit bedrijf gegaan en het huis en de stallen werden verkocht aan een gezin uit Rosendaal bij Arnhem. Zij gebruikten het huis als tweede woning. De stallen en de boerenwoning werden door hen in eigen beheer in de loop van 30 jaar verbouwd tot 3 zomerwoningen.
De huidige eigenaren kochten de voormalige boerderij en opstallen in 2000. In 2001 is het voorhuis in de oude staat gerestaureerd onder architectuur van J.O.N.G. Architecten Daarna werd de naastgelegen voormalige stal grondig verbouwd tot vakantiewoning annex gasten verblijf.
Het achterhuis is in de winter van 2006/2007, ook weer onder architectuur van J.O.N.G. Architecten compleet gerenoveerd. De oude stalmuur en de grote en kleine deuren van de schuur zijn bewaard gebleven. De rest van het gebouw is geheel vernieuwd. Omdat onder andere de oude dakpannen (Friese pannen) zijn hergebruikt, heeft het hoofdgebouw de uitstraling van een “boerenspultsje” volledig behouden. Dat geldt overigens ook voor de vakantiewoning, Us Datsja: Van buiten zie je niet dat er een modern huisje, dat van alle moderne gemakken is voorzien, is gerealiseerd.
De naam “Het Slauerhoff” “Whats in a name” zei Shakespeare ooit… De naam voor het Slauerhoff kwam min of meer toevallig tot stand. Toen de eigenaren na de verbouwing van het voorhuis een openingsfeestje organiseerden speelde het groepje “Een zing, Twee dans” uit Amsterdam onder andere veel op muziek gezette gedichten van de Nederlands/Friese dichter J. J. Slauerhoff. We waren toen al in het bezit van een CD met op muziek gezette teksten van Slauerhoff gezongen door Cristina Branco (Branco canta Slauerhoff). (Ondertussen heeft Nynke Laverman ook een CD gemaakt met in het Fries vertaalde liederen van Slauerhoff) S. was scheepsarts en schreef gedichten.
De eigenaren van het “hof” zeilden ooit de Atlantische Oceaan over en we kunnen beide de werken van Slauerhoff, wellicht mede omdat we de zee ook een beetje kennen, waarderen. Het taalgrapje was gauw gemaakt en een naam geboren: “Het Slauerhoff”.
Natuurterrein In 2003 breidde het Slauerhoff uit met een weiland aan de overkant van de straat. In overleg met een natuurorganisatie is een inrichtingsplan ontworpen en in het najaar van 2004 is dit ontwerp uitgevoerd. Gekozen is voor de realisatie van een aantal boomwallen en een paar (droge) sloten. Binnenlandse eik, els, rozenbottel, Gelderse roos, kornoelje en brem vormen onder meer hoofdsoorten. Bovendien is een kleine (drink) poel ten behoeve van klein wild gerealiseerd. Naast de kleine betonnen parkeerplaats zijn een aantal rode fruitsoorten geplant, zoals framboos, braam, rode-, witte- zwarte-blauwe en kruisbessen. Langs het voormalige pad naar het achterliggende weiland zijn knotwilgen geplant die ondertussen al behoorlijk uitlopen. Dit geeft een karakteristiek en rustiek beeld.
In het midden van de eerder genoemde drinkpoel staat een kunstwerk opgesteld. Het is een project van beeldend kunstenaar Jan Osinga uit Harich. De libelle (in het Fries “Hynstebiter”, hetgeen letterlijk vertaald paardenbijter betekent) is gemaakt van roestvrij staal, koper en glas en staat op 4 poten. Deze poten symboliseren de vloeiende vliegbewegingen van de libelle. (Overigens bijten libelles geen paarden, waarschijnlijk is er ooit een verwisseling geweest met horzels).
Nadat in de zomer van 2013 het grasland deels machinaal is afgeplagd teneinde de verschraling van het grasland te versnellen is in het najaar van 2013 midden op het terrein een ooievaarsnest geplaatst. Aan de paal van plm. 8 meter hoog (!) zijn vogelhuisjes, vleermuizenkasten, een valkennest en insectenhotels bevestigd. Het geheel zorgt voor een karakteristiek beeld en versterkt de landelijke uitstraling van het Slauerhoff.
Een van de hoeken van het terrein is opgehoogd. Op deze “Ruigahuister berg” staat een van de vele bankjes. Hier heeft u, midden tussen de vogels, een mooi uitzicht over het terrein en de omgeving!
Het terrein is in 2015 ingezaaid met wilde bloemenmengsels afkomstig van de Cruydthoeck (www.cruydthoeck.nl).
Er wordt geen kunstmest gebruikt, maximaal twee keer per jaar wordt het “gras” gemaaid en het “hooi” wordt afgevoerd. Het effect zal zijn dat er de komende jaren nog meer plantensoorten zullen gaan groeien. In de zomer van 2015 brachten overigens twee enthousiaste IVN ers (www.ivn.nl) al meer dan 55 bloeiende soorten op naam.
In 2015 is er een zogenoemde “wilgenhut” geplaatst. Dit was tevens de start van een nieuwe samenwerking tussen de eigenaren van het Slauerhoff en ontwerper Feike de Jong (www.feikedejong.com), die zich o.a. bezig houdt met het ontwerpen van ecologische landschapsprojecten.
In de herfst van 2018 is een zogenoemde “mijmerhut” geplaatst. Deze hut werd eerder gebruikt bij het zogenoemde LûD project, een zeer succesvolle geluidskunst expositie in het kader van LWD 2018. Na afloop is deze hut verhuisd naar het Slauerhoff.
De eigenaar is in 2017 begonnen met imkeren, er staan nu in de bijenstand 4 volken. Hij vertelt u graag veel meer over het houden van bijen.
Blijf via deze site op de hoogte van de ontwikkelingen.